Hoe komt een flierefluitende flirt aan haar trekken op een Spaanse berg? Volg haar lustige zoektocht en proef mee van het Andalusische dorpsleven.

Settelen? Ik besloot lang geleden dat ik de voorkeur geef aan seksen.
Echter, hoe ouder ik werd, des te gecompliceerder de markt. Steeds vaker liep ik tegen vreemdgangers, trio-zoekers of open relatie-houders aan. Ieder z’n meug, maar ik zoek dat niet.
Dus flierefloot ik er lustig op los aan de hand van mijn zelfopgelegde regels:
1. Niet verliefd worden
2. Nooit een man die al (gedeeltelijk) bezet is.
Regel nummer één bleek eenvoudiger dan gedacht. Ik leerde om passievol en emotioneel te zijn zonder aanhankelijk te worden. Het bewaken van mijn onafhankelijkheid doodde de vlinders nog voordat de rupsen konden ontpoppen.

Regel nummer twee bleek lastiger. “Vreemdganger” staat nu eenmaal niet getatoeëerd op het voorhoofd van de miesgasser in kwestie. Zo kwam het wel eens voor dat ik tóch een “gezellige” vrijdagavond beleefde met iemand die keihard bezet was.
Een misstap die in een stad als Amsterdam onopgemerkt bleef.
Maar hier in het Spaanse dorpje waar iedereen een achterneef van iedereen is?
Precies daarom mag ik van Kim minimaal twee dorpjes verderop pas mijn lustvleugels uitslaan.